Bij de meeste testverslagen is de vraag heel simpel: hoe rijdt 'ie? Maar bij sommige auto's ligt dat net even anders. Daar luidt de vraag: rijdt 'ie zo goed als 'ie eruit ziet? Zo'n auto is de Toyota C-HR. En omdat de C-HR er tot nu toe spannender uitzag dan de rijeigenschappen waar konden maken, heeft Toyota deze wild uitziende "crossover" aangepast voor modeljaar 2020.
Wie een crossover koopt, doet dat in de regel om anders te zijn. Toyota heeft dat begrepen en is met de C-HR nog een stap verder gegaan. Terwijl een standaard crossover een mix is van een personenauto en een luxe terreinwagen, is de C-HR een mix van een coupe en een lichte terreinauto. Daarmee biedt Toyota een unieke verschijning aan die al sinds de introductie van het model in 2016 niet is geëvenaard.
De C-HR is niet alleen bijzonder in zijn soort, hij past ook goed binnen het huidige aanbod van Toyota. Qua maat valt de C-HR tussen de Corolla en de RAV4. Dat betreft niet alleen de omvang, maar ook de binnenruimte en de belevenis. De C-HR heeft geen hoge instap zoals een SUV of een terreinwagen, maar is wel hoger dan een doorsnee personenauto. Ook achter het stuurwiel is duidelijk te merken dat de C-HR hoger is dan gemiddeld.
Het dashboard heeft in de basis een beschaafde layout. Een wilde omlijsting in de lakkleur, die zich uitstrekt van het ene naar het andere portier, maakt er echter iets bijzonders van. Daarbij kiest Toyota voor ouderwetse analoge klokken (waarvan de snelheidsmeter stelselmatig overdrijft) die diep verzonken liggen, zoals bij klassieke sportwagens. De knoppen voor de bediening van het klimaatcontrolesysteem zijn niet vierkant, maar “vloeiend” gevormd naar de ronde vormen van het dashboard. Het zijn allemaal kleine dingen, maar samen maken ze een groot verschil.
Ruimte en uitrusting
Dat de C-HR inmiddels al enige jaren meegaat, is merkbaar aan de bestuurders-assistenten (“semi-zelfrijdende functies”). Deze zijn net even eenvoudiger en beperkter dan op het meest recente model van Toyota: de Corolla. Daarbij is de dodehoekwaarschuwing erg scherp afgesteld. Wie niet af-en-toe de waarschuwing van dit systeem negeert, kan in de spits nauwelijk van rijstrook wisselen.
Ondanks de wilde vormen van het exterieur en de creatieve uitspattingen in het interieur is de binnenruimte van de C-HR heel behoorlijk. De ruimte voorin is prima, die achterin ruim voldoende. Houd er wel rekening mee dat die fraaie oplopende lijn van de achterruiten het lastiger maakt voor kleine kinderen om naar buiten te kijken. Ook het over de schouder kijken bij rechts afslaan (bijvoorbeeld op een rotonde met fietspad) is lastiger door deze hoge raamlijn.
High power hybrid
Het grote nieuws voor modeljaar 2020 en de reden om opnieuw een proefrit te maken met de C-HR is de introductie van een nieuwe motor. Als vanouds is de C-HR leverbaar met een 1.2 liter benzinemotor (maar niet meer met vierwielaandrijving) en een 1.8 liter motor in combinatie met een elektromotor (hybride). Daar komt nu een 2.0 liter motor met elektromotor bij, ofwel de “high power hybrid”.
Bovendien: wanneer wordt aangedrongen biedt deze “high power hybrid” de prestaties waar het de standaard hybride aan ontbreekt. Soms heeft het systeem even tijd nodig om te reageren op commando’s van de bestuurder, maar daarna bijt de aandrijflijn steevast goed door. Zowel bij een sprint vanuit stilstand als bij tussensprints op de snelweg versnelt de C-HR daadkrachtig en machtig, waardoor de auto als geheel een veel beter gevoel achterlaat.
„Nog steeds is de C-HR geen sportwagen, maar met de komst van de extra sterke hybride passen de rijeigenschappen wel beter bij het veelbelovende uiterlijk“
Nieuw is een functie van de boordcomputer waarbij wordt getoond welk deel van de rit wordt afgelegd met de benzinemotor en welk deel op de elektromotor (of in ieder geval wanneer de benzinemotor is uitgeschakeld omdat het gaspedaal is losgelaten). In de praktijk laat deze meter eigenlijk zien hoeveel in de stad of op de snelweg is gereden. In de stad of in de file kan gemakkelijk meer dan 50% zonder benzinemotor worden afgelegd. Op de buitenweg en op de lange afstand daalt dat tot 20%.
Weggedrag
De C-HR houdt niet alleen qua omvang het midden tussen een crossover en een personenauto, maar ook qua weggedrag. Wanneer kalm wordt gereden is de C-HR als een huishoudelijk apparaat dat is gericht op functionaliteit en op geen enkele manier wil opvallen. Wie dat wil, kan in de C-HR een goed gesprek voeren en compleet vergeten dat dit in vele opzichten een bijzondere auto is.
Wanneer de C-HR wordt aangespoord, is merkbaar dat het koetswerk nauwelijks overhelt in een snelle bocht of bij hard remmen. Dan is ook merkbaar dat de C-HR in feite heel alert is en steeds scherp reageert op het stuurwiel.
Conclusie
Het testverslag van de eerste kennismaking met de Toyota C-HR was getiteld “ruwe bolster, blanke pit”. De vraag is of er met de variant voor modeljaar 2020 met de high power hybrid sprake is van een “ruwe bolster, ruwe pit”. Het antwoord op die vraag is een voorzichtig “ja”. Nog steeds is de C-HR geen sportwagen, maar met de komst van de extra sterke hybride passen de rijeigenschappen wel beter bij het veelbelovende uiterlijk. Houd er wel rekening mee dat die prestaties een prijs hebben, want de minder gespierde C-HR is zuiniger.
De “ruwe bolster” blijft het sterkste punt van de C-HR. Dankzij de gewaagde vormgeving blijft de C-HR een unieke verschijning, waarmee Toyota inmiddels heel veel succes heeft geboekt. Het uiterlijk vertoon gaat niet ten koste van de functionaliteit. De C-HR is ruim, praktisch en dankzij ondersteuning voor Apple Carplay en Android Auto nu ook klaar voor de toekomst.
plus
- Onderscheidende vormgeving
- Voldoende ruim en functioneel
- Prima prestaties, beschaafd verbruik
min
- Zicht uit achterruiten iets minder
- Blijft iets achter op gebied van semi-zelfrijdende functies
