Hoe kan je als dove renster meedoen aan een veldrit? ‘Het maakt niets uit: ik moet gewoon hard doortrappen’
Farncesca Baroni is misschien geen bekende renster in het veld, maar toch is er iets heel speciaal aan haar: de 24-jarige Italiaanse is doof. Desondanks heeft Baroni het niet al te moeilijk om haar weg te vinden in de modder. Getuige haar resultaten.
Vijfde in de GP Oisterwijk, vierde in de Kermiscross in Ardooie, achtste in de Nacht van Woerden, negende in de Superprestige in Niel en de X2O Trofee in Kortrijk en zevende in de wereldbeker van Val di Sole. Dat zijn resultaten waar je als nieuwkomer in het veld mee kan thuiskomen. Zeker als je doof bent.
‘Het is niet vanzelfsprekend om een dove renster in het team te hebben, maar we hebben toch besloten daarin mee te gaan’, vertelt Kris Alaerts, ploegleider van Baroni bij Hubo-Remotive, bij de Nederlandse openbare omroep NOS. ‘We hebben er geen spijt van gehad. Francesca is – zo wij weten – de enige renster die doof is. Dus we wilden daar graag aan meewerken om haar toch een kans te geven in wielrennen.’
Baroni ‘voelt’ de aanmoedigingen van het publiek wel
Baroni rijdt ook op de weg en daar is de communicatie via de teamradio natuurlijk onmogelijk. Bovendien kan ze dan ook geen waarschuwingen van andere rensters, noch piepende remmen horen. Zoiets is er niet in het veld. ‘Bij de start vraag ik soms aan de jury of ze een gebaar met hun hand willen maken, omdat ik het fluitje niet kan horen. En als Kris iets wil zeggen tijdens de wedstrijd, dan schrijft hij dat op een bordje. Verder maakt het niets uit: ik moet gewoon hard doortrappen. Lage grondtonen kan ik wel horen of misschien voel ik alleen de frequenties. Verder hoor ik niets. Geen fluitjes bij de start of aanmoedigingen, maar ik voel ze wel. Dat geeft me energie.’
Ondanks dat ze doof is en moeilijk kan communiceren met andere rensters, is de kans op akkefietjes niet kleiner. Zo ging Baroni na de finish in de wereldbeker van Heusden-Zolder verhaal halen bij Julie Brouwers. De Italiaanse beweerde dat de Belgische haar tegen de dranghekken geduwd had. Het gescheld klinkt over en weer. ‘Jij moet je mond houden’, roept Brouwers, die achteraf wel gekalmeerd was. ‘Op het moment zelf scheld je natuurlijk terug, want zij schold me uit in het Italiaans. Maar dan besef je pas achteraf dat ze me niet verstaat.’
‘Dit is ook hoe ze het wil’, reageert Alaerts op het ‘incidentje’. ‘Dat betekent namelijk dat ze geaccepteerd wordt om wie ze is, niet omdat ze doof is. Nu weten de meeste rensters wel dat ze doof is. Alleen in het heetst van de strijd realiseer je je dat niet en blijf je toch roepen.
De jonge Italiaanse is doof geboren. ‘Als baby reageerde ik niet als ze me riepen en ik maakte ook geen babygeluidjes. Zo kwamen ze erachter dat ik doof was. Ze vonden een speciale school voor doven, waar ik leerde liplezen en spreken. Vanaf mijn tiende zat ik op een normale school.’
