Bright-autotester Rutger rijdt een maand in de luxe elektrische Nio ET7. Een auto waarvan de batterij gewisseld kan worden in vijf minuten. Deze week neemt hij afscheid. Met pijn in het hart?
Rutger Middendorp test auto’s voor Bright. Kijk ook zijn video’s.
Het was superleuk om weer eens een auto te testen die helemaal nieuw is. De Jeep Avenger die dit jaar uitkomt bijvoorbeeld is ook helemaal nieuw, alleen zullen er heel wat onderdelen zijn die me bekend voorkomen uit andere auto’s: een sleutel van Peugeot, een versnellingsknop van Citroën, de navigatie uit elke Stellantis-auto die op de markt is. Logisch, want daar bespaar je kosten mee en dan kun jij voor minder geld een elektrische auto rijden. Maar dat is niet het doel van Nio met de ET7. Die begint bij 85.000 euro, dus daar mag een sleutel of een versnellingsknop best iets kosten. In een Tesla is de versnellingshendel zelfs van Mercedes, maar bij de Nio is werkelijk alles onbekend.
Daar moet bij gezegd worden dat er wel handig ‘geleend’ is van andere merken. Als je de interface van een Polestar en een Tesla hebt gezien, dan weet je de meeste dingen in een Nio ook te vinden. Maar niets is één op één overgenomen van een andere auto. De interface werkt snel, heeft een eigen Spotify- en Tidal-speler, waardoor je niets met je telefoon hoeft te doen en krijg je in een week of twee wel onder de knie. Alles is in het Engels, maar er zitten geen rare vertaalfouten in, zoals we wel in andere auto’s van Chinese makelij hebben gezien.
Spraakassistent Nomi
Er zitten overigens bijna geen fysieke knoppen in de Nio. Persoonlijk vind ik dat een gemis. Vooral een volumeknop waar je snel een zwengel aan kunt geven is prettig. Maar op zich is er goed mee te werken, zeker in combinatie met de stembediening.
Nomi, de virtuele assistent, daar moeten we het even over hebben. De meest basic functies kan ze bedienen. De verwarming hoger zitten, stoelverwarming of -massage aan of uitzetten. Ze wil ook nog wel vertellen wat voor weer het wordt en ze laat in het scherm zien wat ze denkt te verstaan. Ten opzichte van de stembediening van de meeste middenklassers doet ze het prima. Maar ze kan niet op tegen bijvoorbeeld de Google Assistant in de Polestar en Renault Megane E-Tech. Die weet meer, begrijpt complexere zinnen en lijkt de context van een vraag beter te begrijpen.
Accuwissel en veel comfort
Het unieke van Nio is de mogelijkheid accu’s te kunnen wisselen bij wisselstations. Dat is op moment van schrijven nog niet superrelevant, maar aan het einde van dit jaar moet dat al een stuk relevanter zijn omdat er dan een boel wisselstations bij zijn gekomen. Voor nu is het geen nadeel dat je batterijen kunt wisselen, maar ook niet per se een groot voordeel.
De Nio verrast positief met het comfort waarin je wordt vervoerd. Niet alleen door vier masserende, koelende en verwarmende stoelen. Vooral door de stilte in de cabine en het uitmuntende weggedrag. Het was me de vorige keer niet opgevallen dat de Tesla Model Y behoorlijk stug geveerd is, maar zo kort na het rijden in de Nio voelt rijden in de Tesla als een stukje Parijs-Roubaix op een racefiets.
Verfijnd maar prijzig
Voor een nieuwe auto van een nieuw merk is het ongelofelijk dat de ET7 zo ontzettend verfijnd is. De software is op orde, het rijcomfort is fantastisch, de afwerking is van hoge kwaliteit en het ontwerp is keurig. Dat is nog geen enkele nieuwe automaker zo goed gelukt.
Het grootste nadeel van de Nio is de prijs. Die is heel erg netjes voor het segment waarin hij opereert, maar zelfs de goedkopere ET5 zal beginnen bij 64.000 euro. Nio positioneert zich dus expliciet tussen de duurdere westerse luxemerken. De auto is er goed genoeg voor, maar ik zou graag een ET3 willen zien voor 44.000 euro. Leest er iemand mee in China?