Al ruim een jaar lang toont Suzuki de Ignis in verschillende gedaanten; van concept tot productiemodel. Daarbij viel niet alleen het hoogst originele eerste studiemodel, maar zelfs het uiteindelijke productiemodel op. De Ignis is compact maar hoog, en biedt daardoor het gebruiksgemak van grote auto's maar dan tegen een veel lagere prijs. Er rest daarom eigenlijk maar één vraag: is de Suzuki Ignis behalve opvallend ook opvallend goed?
De naam “Ignis” is niet nieuw bij Suzuki. In het jaar 2000 bracht Suzuki de eerste generatie Ignis uit, in 2003 gevolgd door een tweede. Ook die voorgaande generaties waren compact maar hoog om toch volop ruimte te kunnen bieden. En alhoewel de eerdere generaties er niet onaardig uitzagen, koos niemand een Ignis om het uiterlijk.
Dat is wel anders bij deze derde generatie! De nieuwe Ignis oogt niet alleen eigenzinnig, de vormgevers hebben er ook allerlei hints naar iconische Suzuki-modellen uit het verleden in verwerkt. Zo is het rooster aan de zijkant van de motorkap een verwijzing naar de Vitara. De vorm van de achterzijde, inclusief de ribbels, is overgenomen van de CX-100 (1977). Om het feest compleet te maken, is de testauto uitgevoerd met een dak in contrasterende kleur.
Ruimte
Een eerste blik op het interieur geeft wederom het gevoel dat de vormgevers veel meer vrijheid hadden dan bij andere modellen van Suzuki. Zo is het dashboard van de testauto boven zwart en onder fris wit. De opzet van het interieur is elegant en logisch, zodat eenieder zich snel thuisvoelt.
De achterbank staat op rails en kan over een afstand van maar liefst 16.5 cm worden verschoven om zo te kunnen kiezen voor meer bagageruimte of juist meer beenruimte achterin. Echter, zelfs met de achterbank in de achterste stand vallen de hoofd- en beenruimte achterin tegen. Volwassenen zitten met het hoofd tegen het dak en met de knieën tegen de (zachte!) rugleuningen van de voorstoelen.
Toch is dit een bewuste keuze van Suzuki. De zitting van de achterbank staat namelijk veel hoger dan de zittingen van de voorstoelen. Op die manier hebben kinderen beter zicht.
Uitrusting
Voor deze testrit is de meest luxueuze “Stijl” versie ingezet en daarmee biedt Suzuki heel veel luxe tegen een bescheiden prijs. Heel bijzonder is de stereo (!) camera die met de bestuurder meekijkt en diepte kan zien. Indien nodig kan de computer waarschuwen voor gevaarlijke situaties of zelfs actief ingrijpen. Bij het onbedoeld overschrijden van de belijning op het wegdek waarschuwt de Ignis, maar dit is zo subtiel dat het nauwelijks opvalt.
Technisch gezien had deze zelfde camera ook gebruikt kunnen worden om automatisch afstand te houden (“adaptive cruise-control”, zoals bij andere Suzuki modellen), maar vreemd genoeg is daar bij de Ignis niet voor gekozen. Ook vreemd: de testauto heeft wel een lichtsensor, maar geen regensensor.
„Voor een uiterst bescheiden bedrag biedt Suzuki een auto die behalve functioneel ook nog eens heel origineel is“
Weggedrag
Dat de Ignis hoog en smal is, is goed te merken in het weggedrag. In iedere bocht helt het koetswerk nadrukkelijk over en daarom vraagt het enige tijd voordat de bestuurder vertrouwen heeft in de auto.
Ook hier betreft het een bewuste keuze van Suzuki: de fabrikant had kunnen kiezen voor bredere banden en een stug onderstel, maar dat zou ten koste gaan van het comfort. Nu heeft de Ignis een goedmoedig en comfortabel karakter. Samen met de opmerkelijk kleine draaicirkel (9.4 meter) is dat voor gebruik in de stad een dankbare keuze.
Prestaties en verbruik
De Ignis is leverbaar met slechts één motor: een 1.2 liter viercilinder benzinemotor. Deze is leverbaar met en zonder “SHVS” (Smart Hybrid Vehicle by Suzuki). Deze kleine hybride zet bewegingsenergie die vrijkomt bij remmen en uitrollen om in elektriciteit. Tijdens het rijden gebruikt een elektromotor deze elektriciteit om de benzinemotor bij te staan op het moment dat extra trekkracht nodig is.
Het principe van SHVS is gelijk aan dat van andere hybrides, maar Suzuki past dit op een veel kleinere schaal toe. Ook confronteert Suzuki de bestuurder niet met het systeem. Er zijn geen knoppen om de werking van de hybride-aandrijving te beïnvloeden en alleen wie het weet kan een piepklein schemaatje met de werking te voorschijn toveren in het display van de boordcomputer.
Desondanks is SHVS uiterst effectief! Dat wil zeggen: als de chauffeur de auto goed aanvoelt. Boven de 100 km/u nemen zowel de rijgeluiden als het verbruik namelijk sterk toe (gevoelsmatig ontbreekt een zesde versnelling). Wanneer met een gangetje van 90 à 100 km/u wordt gereden, is 1 op 22.2 gemakkelijk haalbaar.
Bij hogere snelheden, of bij intensief stadsverkeer, neemt het verbruik sterk toe. Na een lange rit door de stad, inclusief fotosessie met stationair draaiende motor, steeg dit tot 1 op 18.5 om na een volgende rit uiteindelijk op gemiddeld 1 op 20.3 uit te komen. Dat is meer dan de fabrieksopgave, maar in vergelijking met andere auto’s van deze omvang opvallend goed.
Conclusie
De nieuwe Suzuki Ignis is opvallend, maar is deze unieke verschijning ook opvallend goed? Het antwoord op die vraag is “ja”, maar daarbij is wel enige nuance op zijn plaats. In absolute zin valt er weinig op de Ignis aan te merken. Voor een uiterst bescheiden bedrag biedt Suzuki een auto die behalve functioneel ook nog eens heel origineel is.
Maar… Suzuki heeft enkele uitgesproken keuzen gemaakt die niet iedereen zullen passen. De eerste is het uiterlijk: de ene valt als een blok voor de eigenzinnige Ignis, de ander ziet er helemaal niets in. Als het gaat om het weggedrag, kiest Suzuki nadrukkelijk voor comfort, met als gevolg dat de wegligging slechts een magere voldoende scoort. De achterbank staat hoog en dat is fijn voor kinderen, maar minder fijn voor volwassenen. Het is dus uiteindelijk een persoonlijke keuze of de Ignis opvallend goed is.
plus
- Nette prijs
- Originele vormgeving
- Comfortabel en zuinig
min
- Helt nadrukkelijk over in bochten
- Weinig hoofd- en beenruimte achterin
- Verbruik en geluidsniveau nemen sterk toe boven 100 km/u
