Royce de Vries
“Als je bij de slager komt, wil je gewoon je vleesje halen en niet dat mensen je met een schuin gezicht gaan condoleren”
“Ik word nog steeds op straat gecondoleerd. Nog steeds word je daarmee geconfronteerd. Maar mensen zijn nieuwsgierig, stellen vragen, en dat is niet altijd fijn”, zegt hij. “Als je bij de slager komt, wil je gewoon je vleesje halen en niet dat mensen je met een schuin gezicht gaan condoleren of weer vragen gaan stellen. Je wil dan gewoon je hamburger hebben.”
De dood van zijn vader en alles eromheen is ‘een heel groot onderdeel’ van zijn leven geworden, vertelt Royce. “Ik ben advocaat, en ben daar meer dan veertig uur in de week mee bezig. Maar daarnaast ben ik met dat wat er met mijn vader is gebeurd ook heel veel uren in de week bezig. Nog los van dat het iedere tien minuten in mijn hoofd spookt.”
Royce vindt het uiteindelijk niet erg dat gesprekken vaak op zijn vader uitkomen. “Ik ben al mijn hele leven gewend dat dingen om mijn vader gaan. En ik ben trots op mijn vader. Ik heb het geleerd te omarmen en ik wil de nalatenschap voortzetten. Dat de nagedachtenis aan hem blijft leven.”
