Waarom staan er nog steeds E-nummers boven de snelwegen?
“De E-wegnummers zijn bedoeld om internationale, dus grensoverschrijdende routes aan te duiden. Het idee hiervoor ontstond in de jaren 50. De nummers werden toegekend door de Europese Economische Commissie van de Verenigde Naties (UNECE) en het systeem is mede gecreëerd vanuit de gedachte om landen met elkaar te verbinden en een internationale eenheid te vormen”, legt auto-verslaggever van het AD, Niek Schenk, uit.
Lange tijd was het nog handig voor internationale vrachtwagenchauffeurs, die zo door heel Europa maar één nummer hoefden te volgen, maar tegenwoordig gebruiken ze gewoon een navigatiesysteem, waardoor de E-nummers minder relevant zijn geworden.
Er zit een ingenieus systeem achter de gekozen nummers, legt Schenk uit. “De zogenaamde hoofdassen hebben een nummer dat deelbaar is door 5 en die lopen over het hele Europese continent. Sommige lopen zelfs door tot in Azië. Zo is de E40 met 8000 kilometer de langste E-route. Hij loopt van het Franse Calais tot aan de grens van Kazachstan met China.”
Verder hebben de routes van het noorden naar het zuiden van Europa een oneven nummer en de E-wegen van west naar oost een even nummer. “In Nederland hebben we bijvoorbeeld de E25 die loopt vanaf Hoek van Holland richting Maastricht en Keulen en eindigt in de Italiaanse stad Genua.” Een mooie is ook de E22. “Die komt uit Groot-Brittannië en gaat via Amsterdam en Groningen naar Hamburg en Lübeck, waarna hij via Zweden en Letland eindigt in Siberië. De routes kennen ook verbindingen via veerboten”, aldus Schenk.
Bron(nen): AD
