In Europa is afgesproken om over te stappen op elektrische auto’s. En het zal verplicht zijn vanaf 1 januari 2035. Er zijn echter een aantal factoren die deze overgang kunnen verstoren. Volgens een studie van Transport & Environment hebben Europese autofabrikanten de levering van essentiële metalen voor accu’s niet verzekerd. Er zou dus een tekort kunnen ontstaan. Of hoe de geschiedenis zich zou kunnen herhalen. 
In Europa wordt het kiezen voor elektrische aandrijving verplicht voor nieuwe auto’s vanaf 1 januari 2035. Deze omschakeling zal radicaal en onomkeerbaar zijn, aangezien de maatregel in steen gebeiteld is. Natuurlijk zullen auto’s met verbrandingsmotoren nog steeds kunnen rondrijden, maar ze zullen waarschijnlijk vrij snel verdwijnen, omdat je logischerwijze kan verwachten dat er verkeersbeperkingen op zullen worden toegepast.
Een serieus probleem?
Deze situatie zou de positie van de Europese autofabrikanten opnieuw kunnen verzwakken. Hoewel de autoriteiten en fabrikanten proberen om de batterijproductie te repatriëren naar het Oude Continent (denk maar aan de Automotive Cells Company-fabriek in Duinkerke), moeten deze fabrieken natuurlijk wel van grondstoffen worden voorzien. En dat lijkt niet zo vanzelfsprekend. De situatie lijkt des te clownesker omdat fabrikanten als Tesla lang geleden het voortouw hebben genomen, terwijl de Chinezen de hele waardeketen beheersen, van de winning van grondstoffen tot de productie van batterijen.
Een nauwgezette beoordeling
Volgens T&E hebben merken als Tesla en BYD meer controle over hun toekomst omdat ze hun bevoorrading beter onder controle hebben, maar de organisatie merkt op dat dit ten koste gaat van milieupraktijken die maar al te vaak dubieus zijn. T&E merkt echter op dat Tesla, BYD, VW, Ford, Renault en Stellantis allemaal langetermijncontracten hebben voor elk van de drie belangrijke metalen kobalt, lithium en nikkel, maar dat de merken ook werken aan de vervanging van deze materialen door nieuwe chemische stoffen. Het probleem is dat ontwikkelingen tijd kosten en dat de doorlooptijden erg (te) kort zijn.
Lopen de Europeanen voorop?
Tot slot benadrukt Transport & Environment het feit dat heel weinig Europese fabrikanten samenwerken met start-ups of bedrijven die gespecialiseerd zijn in batterijcomponenten of mineraalverwerking. Voor analisten is deze situatie zorgwekkend, omdat het onze fabrikanten blootstelt aan nog grotere risico’s, vooral in een tijd waarin de spanningen tussen China en het Westen toenemen. T&E wijst erop dat de vraag naar lithium tussen nu en 2030 zal verviervoudigen en dat er tegen die tijd al tekorten worden voorspeld (in de orde van 390.000 ton). Er zijn dus Europese mijnbouwprojecten nodig. Maar het duurt lang voordat deze klaar zijn, omdat het minstens 5 jaar duurt voordat een project met een industriële dimensie vorm krijgt. De tijd dringt.
Het is duidelijk dat fabrikanten een heel kort geheugen hebben, want we mogen niet vergeten dat de tekorten aan chips die ons in 2020 troffen, al het gevolg waren van een gebrek aan anticipatie en leveringszekerheid. Moet de geschiedenis zich herhalen?
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
