Het zijn geen loopbruggen of ophangpunten voor borden
Foto: © Weginspecteur Rinse
Als iemand vroeger maar vaak genoeg met paard en wagen dezelfde route reed, ontstond daar vanzelf een weg. Handig voor de rovers, want die konden daar in de struiken gaan zitten. Tegenwoordig moet er net even wat meer gepland worden en moet er zelfs gedacht worden aan de uiltjes. En zijn de struikrovers in dienst van de overheid. Geintje, geintje. En om rekening te houden met de vleermuizen, staan deze constructies boven de snelweg.
Vleermuizen vliegen anders te laag over
Vleermuizen vliegen het liefst over boomtoppen om daar insecten uit de lucht te pikken. Als ze van het ene stuk bos naar het andere willen vliegen, dan heb je kans dat ze dat laag over de grond doen. En als daar dan een snelweg loopt, dan snap je hoe dat verkeerd kan aflopen voor de nachtvliegertjes. Daarom zijn er vleermuisoversteekplaatsen of hop-overs in het leven geroepen.
Er zijn twee manieren om deze hop-overs te creëren. Je kunt vlak naast de weg bomen planten, en dan ook nog in de middenberm. Zo ontstaat er een natuurlijke vleermuisoversteekplaats van boomtoppen over de weg. Dit is bij provinciale wegen soms een mooie oplossing. Waar dit niet mogelijk is, kan Rijkswaterstaat ervoor kiezen om een kunstmatige oversteekplaats te maken, zoals je op de foto ziet.
De vleermuisoversteekplaats verbindt boomtoppen
De constructie verbindt als het ware de boomtoppen links en rechts met elkaar, in ieder geval in de ogen van de vleermuis. Of eigenlijk in de oren, want het diertje oriënteert zich via echolocatie. De vleermuisoversteekplaatsen torenen ruim vier meter boven het asfalt uit. Als de vleermuizen zich netjes aan de hoogte houden, vormt het wegverkeer dus geen gevaar voor ze.
