De baas van Toyota, Akio Toyoda, is een groot liefhebber van autosport. Hij komt daarom graag op de Nürburgring, een uitdagend circuit waar iedereen met de eigen auto mag racen. En toen hij daar met zijn klassieke Toyota Supra reed, viel het hem op dat fans van andere automerken steevast jongere auto's reden. Alhoewel de Supra het moderne spul best kon bijhouden, vond Toyoda toch dat Toyota een nieuw sportief boegbeeld nodig had. Het idee voor de nieuwe Toyota Supra was geboren.
Tussen het idee en de realisatie ervan zat enige tijd. Toyoda realiseerde zich namelijk ook dat de markt voor sportwagens veel kleiner is dan voorheen. En toen hij het idee voor een nieuwe Supra voorlegde aan potentiële klanten, kwam één wens nadrukkelijk naar voren: net als de voorgaande generaties moest ook een nieuwe Supra een zescilinder lijnmotor hebben.
Partner
Omdat de markt voor sportwagens klein is en omdat Toyota geen zescilinder in lijn in huis had, ging Toyota op zoek naar een partner. Die partner werd BMW, dat de gewenste motor in huis had en eveneens op zoek was naar een partner om een nieuwe sportwagen te bouwen. Beide merken zetten samen de technische basis voor de sportwagen neer, maar bouwden daar bovenop ieder een eigen koetswerk. Bovendien deden beide merken de fijnregeling zelf, om behalve tot een onderscheidend uiterlijk ook tot onderscheidende rijeigenschappen te komen.
Wat de sportwagens van beide merken gemeenschappelijk hebben: het chassis van beide auto’s is extreem sterk, voor een bijbehorende extreem scherpe besturing. Een groot verschil zit in het koetswerk dat bovenop het chassis is gebouwd: BMW’s sportwagen is een cabriolet, terwijl Toyota kiest voor een coupé.
De vormgevers van Toyota hebben gekozen voor extravagante vormen, waardoor het enige tijd kost om het uiterlijk van de Supra te waarderen. Aanvankelijk lijkt het allemaal te wild, te wulps en te veel van het goede. Het uiterlijk is als een explosie van spoilers, luchthappers, sierdelen en hints naar het verleden. Echter, hoe langer de Supra bij de redactie op bezoek was, hoe meer het lijnenspel werd gewaardeerd. Daarbij valt op dat de Supra er veel beter uitziet vanaf een laag standpunt. Bovendien brengt de dagrijverlichting in de vorm van een lijn onder de koplampen het aanzicht beter in balans. Kortom: fotograferen vanuit de heupen en met de stadslichten aan graag!
Uitrusting en ruimte
Binnenin is de inbreng van Toyota veel minder duidelijk. Alle knoppen, hendels, klokken en displays zijn afkomstig van BMW. Ook het (nogal harde) stuurwiel komt overduidelijk van de Duitse partner, daar verandert een ander logo niets aan. Wanneer een mobiele telefoon wordt gekoppeld, meldt de Supra zich zelfs als BMW; hier zijn de technici een detail vergeten! De uitrusting komt geheel voor rekening van BMW. Dat betekent een keurig verzorgd infotainment-systeem en de nodige bestuurders-assistenten. Optioneel is een “premium audiosysteem” van JBL leverbaar, dat niet onaardig klinkt.
Zoals het hoort bij een klassieke sportwagen, zitten de bestuurder en bijrijder laag en bijna op de achteras. Dat zorgt voor een optimale gewichtsverdeling en een beter gevoel met het mechaniek. In het streven de Supra zo stevig mogelijk te maken loopt een dikke balk boven de zijruiten, die daardoor het zicht rondom sterk vermindert voor langere bestuurders. Met name op rotondes waarop fietsers en voetgangers voorrang hebben is dit echt lastig.
Omdat de Supra een pure sportwagen is, is er geen achterbank of loos zitje dat dienst doet als bergruimte. De deurvakken bieden net voldoende ruimte voor een zonnebril en met het instructieboekje is het dashboardkastje geheel gevuld. Toch biedt de Supra op een eigen manier volop bergruimte: de bagageruimte staat namelijk in open verbinding met het passagierscompartiment.
Prestaties
Omdat het stuurwiel, de knoppen en de displays het belangrijkste contact tussen de bestuurder en de auto vormen, geeft de Supra aanvankelijk het idee dat dit een BMW met Toyota-logo is. Bovendien: terwijl bijna iedere nieuwe Toyota is voorzien van hybride-aandrijving, wordt de Supra aangedreven door een 3.0 liter zescilinder BMW-motor die goed is voor een weinig bescheiden 340 pk / 500 Nm. Wanneer in dit verband gevraagd wordt naar Toyota’s steven naar nul emissies, lijken alle Toyota-medewerkers aan selectief geheugenverlies te lijden.
Maar… kies voor de sportieve modus en de grens tussen poeslief en hondsbrutaal wordt flinterdun. Dan is te hard kijken naar het gaspedaal al voldoende voor een directe en ongehoord brute acceleratie. Het extreme reactievermogen benadert daarbij – durven we het te zeggen? – de alertheid van een elektrische auto. Het zijn vooral deze tussenacceleraties waarmee de Supra intimideert. De Supra kan in één keer zulke enorme hoeveelheden vermogen op de achterwielen loslaten, dat de elektronische vangnetten alle zeilen moeten bijzetten om wielspin te voorkomen (of het iets toelaten om de feestvreugde te vergroten).
De sprint vanuit stilstand naar 100 km/u wordt geklaard in 4.3 seconden, maar deze exercitie maakt minder indruk. In dit geval gedraagt de Supra zich als iedere andere 300+ pk sterke sportwagen: met heel veel overmacht, waarbij pas ruim boven de 100 km/u de paardenkrachten écht loskomen.
Weggedrag
Het Toyota-karakter komt het meeste tot uiting in het weggedrag. Voor de Supra heeft Toyota een eigen wielophanging ontwikkeld, die opnieuw de perfectie tentoonspreidt die kenmerkend is voor Japanse fabrikanten. Terwijl een standaard sportwagen zijn capaciteiten ontleent aan een extreme band/velgmaat en een plankhard onderstel, haalt de Supra de kracht uit een optimale balans tussen wielbasis, spoorbreedte, bandenkeuze en zwaartepunt. Het onderstel is daarom stevig, maar zeker niet hard. De besturing is zwaar en exact, maar niet vermoeiend of nerveus.
„kies voor de sportieve modus en de grens tussen poeslief en hondsbrutaal wordt flinterdun“
Dit laatste maakt nog maar eens duidelijk dat de Supra niet gemaakt is voor woon-werkverkeer. Dit is een sportwagen en dus gaat het om presteren! Wanneer sportiever wordt gestuurd, verandert het karakter van de Supra vrijwel direct. De eerst zo rustige en stabiele auto blijkt juist lichtvoetig en beweeglijk te zijn. Daarbij is de balans in de bocht misschien nog wel mooier dan in een rechte lijn! Juist in de bocht laat de Supra merken hoeveel mogelijk is. Toch daagt de auto daarmee niet continu uit tot meer, maar geeft de Supra juist een superieur gevoel. Juist wanneer de eigenaar ervaart tot hoeveel de Supra in staat is, voelt het rijden met de Supra op de openbare weg als het houden van een roofdier in een kooi. Het kan wel, maar het is tegennatuurlijk. Deze auto is tot stand gekomen op het circuit en daar voelt de Supra zich het meeste thuis.
Conclusie
Toyota is na 17 jaar van afwezigheid terug met een rasechte sportwagen: de Supra. De reden voor de afwezigheid is simpel: de vraag naar sportwagens is sterk afgenomen. Voor de ontwikkeling van de nieuwe Supra heeft Toyota daarom samengewerkt met BMW. Dankzij een eigen koetswerk, motormanagement en wielophanging hebben beide auto’s een eigen karakter.
Kenmerkend voor de Toyota Supra is de superioriteit! De Supra leent zich namelijk even makkelijk voor woon-werkverkeer als een snelle ronde op het circuit. Op de openbare weg is de Supra opmerkelijk stil en comfortabel voor een auto van dit kaliber. Wanneer de Supra de ruimte krijgt, is de motor niet alleen heel sterk, maar ook nog eens bijzonder alert. Zoals het hoort bij een sportwagen kan de bestuurder het mechaniek goed aanvoelen om het maximale uit de auto te halen. Het zorgt er ook voor dat de bestuurder zich er altijd van bewust is dat de Supra tot heel veel in staat is en dat geeft een superieur gevoel.
plus
- Opwindend snel
- Sublieme wegligging
- Ook dagelijks bruikbaar
min
- (te) hoog BMW gehalte
- Onprettig hard stuurwiel
- Matig zicht vanwege lage zijruiten
