Jazeker, de tijden veranderen. Maar ook weer niet zo snel als we allemaal denken, zegt Sam Philip, scriptschrijver voor TopGear TV
Foto: © Mini
Foto: © Nissan
Toen ik de Mini voor het eerst zag, onopvallend geparkeerd tussen een rijtje Qashqai’s, Kuga’s en X3’s, had ik graag gewild dat mijn eerste gedachte was geweest: ‘Lieve help, moet je nu eens kijken tot wat voor geniale dingen onze geliefde Britse ingenieurs in staat zijn geweest.’ Maar dat was niet zo. Mijn eerste gedachte was: ‘Jeetje opa, wat zie je er oud uit.’
Het zal je niet verrassen. Te oordelen aan de platen werd deze Mini in 1974 op kenteken gezet, wat betekent dat hij bijna een halve eeuw oud is. In autojaren is hij zo’n beetje prehistorisch. En als concept is hij nog veel ouder. Hij werd al in 1959 gelanceerd en veranderde gedurende zijn eerste vijftien productiejaren nauwelijks. Het is een 64 jaar oud ontwerp. Geen wonder dat er een zweempje ‘laat me toch rustig sterven’ om hem heen hangt.
Prettig oud worden
‘Qua lay-out en zelfs algemeen silhouet zijn de Mini en Nissan eigenlijk tweelingen’
Want ga vanuit 1959 nóg eens 64 jaar terug, en je belandt in 1895. Het grote autonieuws van dat jaar was iets dat de De La Vergne heette, een zeszits, 8 pk sterke ‘motor drag’. Als je je de De La Vergne niet voor de geest kunt halen: geen zorgen, dat kan letterlijk niemand die nu leeft. Ik kan volstaan met: hij ziet er niet uit als iets dat je vandaag als auto zou herkennen. Eerder als een kar die zijn paard was kwijtgeraakt.
De Mini en Nissan lijken veel op elkaar
Wat ik maar wil zeggen: de sprong van De La Vergne naar Mini is veel, veel groter dan de sprong van Mini naar, zeg, Qashqai. Die laatste mag dan acht keer zo groot zijn, maar qua lay-out, mechanische configuratie en zelfs algemeen silhouet zijn de Mini en Nissan eigenlijk tweelingen. (Zoals Schwarzenegger en DeVito.)
Goed, ik zou me kunnen voorstellen dat je de Qashqai niet direct kwalificeert als hét schoolvoorbeeld van vlijmscherp automobielontwerp anno 2023. Dus laten we er iets bij pakken dat een beetje meer in de avant-gardehoek zit.
Hyundai Ioniq 5? Oké, ander soort energiegedoe, de motor zit aan de andere kant van de auto, maar verder, in de basis: nog altijd behoorlijk Mini-achtig, nietwaar? Doosvormig, paar rijen stoelen, pedalen, stuur, allemaal present. Toon een alien een oude Mini, dan de De La Vergne en de Ioniq 5, vraag welke van die twee óók een auto is, en ze zou de Hyundai aanwijzen.
De vorm blijft hetzelfde
Het lijkt in deze tijd soms alsof de autowereld met een enorme snelheid verandert, met oude zekerheden die kopje onder gaan en vreemde andere werkelijkheden die hun plaats innemen. Maar haal al het lawaai weg en de basisdingen veranderen nauwelijks. We zoeven nog niet rond in autonome hoverpods. Auto’s hebben nog altijd de vorm van auto’s, ze worden nog steeds door armen en benen bediend. Onder het hectische oppervlak schuiven de tectonische platen maar heel langzaam.
