De laatste tijd hebben de projecten voor zonnewagens een duikvlucht genomen. Na het faillissement van Lightyear zijn de nodige fondsen voor de financiering van de Sono Sino niet bijeengebracht. Is de zonnewagen een onrealistisch – en onbereikbaar – concept? 
Is de komst van de zonneauto in gevaar voordat deze zelfs maar is onderzocht? Het antwoord is ja, want in slechts enkele dagen zijn twee projecten voor zonneauto’s geschrapt bij gebrek aan door het concept overtuigde investeerders. Het idee is inderdaad verleidelijk, althans op papier: gratis rijden dankzij een onuitputtelijke en volledig schone energiebron.
Twee mislukkingen
Na het faillissement van Lightyear een paar weken geleden, is het Sono Motors project mislukt! En dat is begrijpelijk, want van concept naar realiteit gaan is duidelijk geen gemakkelijke opgave. Maar het moet mogelijk zijn. Na jaren van uitstel en beloftes zal de Sono Sion het daglicht niet zien, deze minibus die beloofde zijn autonomie te vergroten dankzij zonnepanelen.
Probleem van rentabiliteit
Het echte probleem met deze merken is dat zij geen levensvatbaar financieel plan hebben (en ook niet handhaven). Deze bedrijven willen immers vanaf het begin de massa aanspreken met een betaalbaar voertuig. Maar dit is duidelijk niet realistisch. Een voorbeeld is Lightyear, dat zich de Lightyear 0 had voorgesteld voor 250.000 euro per eenheid (maximaal 1.000 stuks), een nogal ambitieus project gezien de prestaties van het prototype en dat al snel gezelschap kreeg van de Lightyear 2, die voor slechts 40.000 euro verkocht zou zijn voor 800 km autonomie, waarvan een deel door middel van zonnepanelen.
Een dergelijke aanpak is natuurlijk totaal onrealistisch, want het is in de eerste plaats met voertuigen met een hoge rentabiliteit dat men een bedrijf levensvatbaar maakt. Tesla heeft dit ruimschoots aangetoond met zijn Model S, die lange tijd het enige aanbod was. En Sono trad in dezelfde voetsporen als Lightyear…
Misleiding
Daarnaast moet ook de communicatie bij deze zonnewagenprojecten, die weliswaar geen zonnewagen zijn, worden bekritiseerd. De naam is meer een kwestie van marketingoverwegingen dan een reële realiteit. Zonneauto’s zijn vooral elektrische auto’s met accu’s met een lage capaciteit waarvoor de zonnepanelen als verlengstuk dienen. Van rijden op zonneenergie is dus geen sprake. Bovendien spreekt het voor zich dat het aandeel van auto’s op zonne-energie sterk zal verschillen naargelang je in Californië rijdt of in Zweden, of zelfs in België!
Bovendien is de productie van elektriciteit via zonnepanelen veel te laag om de auto aan te drijven. Dit is wiskundig, en de huidige technologische ontwikkelingen, hoewel talrijk, laten niet toe meer energie te concentreren. Het voertuig werkt dus meer als een hybride en als de batterij leeg is, komt het niet meer vooruit, zon of geen zon.
Laten we dus eerlijk zijn: de zonnewagen is momenteel meer een utopie en een marketingconcept dan een realiteit en een toekomstige oplossing voor elektrische mobiliteit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat investeerders hun interesse in deze projecten verliezen, zoals opnieuw blijkt bij Aptera, een nieuwe fabrikant die een driewielig voertuig plant dat zich uitsluitend zou moeten voortbewegen op de energie die door zijn zonnepanelen wordt gerecupereerd, en waarvoor nog geen budget werd opgehaald.
