De VR46-overwinning die de erfenis van Rossi onsterfelijk maakt

Valentino Rossi ontdekte de adrenaline van snelheid in de straten van Tavullia waar hij met zijn vrienden aan het duelleren was. Er werd hoofdzakelijk plezier gemaakt, maar toch ontwikkelde hij daar ook zijn ongekende winnaarsmentaliteit. Dat spel bracht Valentino in 1996 naar het wereldkampioenschap, racen bleef ook toen fun. De paddock werd zijn speeltuin. Wat ook fun was? Winnen. Races, kampioenschappen in de 125cc en 250cc. In zijn opstapt naar de 500cc wilde hij ook plezier maken met collega’s en zijn rivalen. Hij vertrok bij Honda, de grootste constructeur ter wereld, om te bewijzen dat het de rijder was die het verschil maakte en niet de motor. Hij had plezier bij Yamaha, hij won en werd kampioen. Het is inmiddels ruim anderhalf jaar geleden dat Rossi het wereldkampioenschap vaarwel zei. Hij kwam als kind in de paddock en vertrok met een staat van dienst waar je u tegen moet zeggen.

Voordat hij zijn eigen hoofdstuk in de MotoGP afsloot, werd op de achtergrond al begonnen met een van de meest succesvolle opleidingstrajecten in de sport. De vorming van het huidige VR46 Ducati Team begon met de oprichting van de VR46 Riders Academy, het vervolg van het spel dat zich in de jonge jaren van Rossi al afspeelde in de straten van het dorpje waar hij opgroeide. In haar tweede seizoen op de MotoGP-grid zijn de resultaten van het team dat zijn naam draagt indrukwekkend en passen in de lijn die Valentino zelf inzette toen hij debuteerde op het hoogste niveau. De nalatenschap van Rossi wordt daarmee alleen maar groter.

Als de wereldtitel van Francesco Bagnaia of de overwinningen van Franco Morbidelli het werk van de VR46 Academy uitlichten, is daar met de overwinning van Marco Bezzecchi afgelopen zondag op Termas de Río Hondo nog eens een dik uitroepteken achter komen te staan. Het project werd gestart in 2014 en werpt zijn vruchten al een paar jaar af. “Ik kon me dit niet voorstellen”, zei Bezzecchi na zijn eerste MotoGP-overwinning. “In mijn hoofd dacht ik aan allerlei zaken, maar nooit aan zoiets. Eerlijk gezegd ben ik vooral blij voor het team, zonder Vale en de Academy was ik waarschijnlijk nooit op dit punt gekomen.”

“Het idee voor de Academy werd in 2013 geboren doordat er jonge rijders naar de gym kwamen om met Vale te trainen”, zegt Uccio Salucci, teambaas van VR46 en de beste vriend van Rossi. “Hij gaf ze advies en hielp ze met sommige dingen, het was niet echt serieus. Op een dag vroeg Franco mij of ik hem kon helpen met het uitzoeken van een pak. Hij had geen sponsor op dat moment en ik hielp hem. Ik vroeg mezelf daarna af of het niet een goed idee was om echt een programma te starten. Ik heb erover gepraat met Vale en hij stelde de vraag: ‘Wil jij daaraan werken?’ Zo is het begonnen.”

Plezier staat centraal

De VR46 Riders Academy werd in 2014 opgericht, Morbidelli was de eerste pupil. Sommige talenten groeiden uit tot diamanten van rijders, bijvoorbeeld Bagnaia. Anderen zoals Romano Fenati haalden minder uit hun loopbaan. Uit de Academy ontstond het VR46 Racing Team, eerst in Moto3 en daarna in Moto2. Vorig jaar werd alles gericht op de MotoGP. In minder dan twee jaar is het team uit Tavullia uitgegroeid tot een volwassen operatie met het grootste succes tot nu toe: een overwinning in MotoGP. De grote kracht achter het succes van de Academy is simpel: plezier staat overal en altijd centraal. De rijders, werken, trainen, concurreren met elkaar. Ze luisteren naar de adviezen van Valentino en dagen elkaar uit. De gevechten zijn er altijd, altijd wordt er gezocht naar iets om nog net iets sneller te gaan. De professionele omkadering zorgt er tegelijkertijd voor dat alles geregeld wordt met contracten, voeding, het reizen en evenementen.

In een recent interview legde VR46-lid Luca Marini uit hoe de rivaliteit belangrijk is voor de vorming van jonge rijders. “Ik zie Vale op de Ranch waar hij na mij een van de sterkste rijders is”, lacht Marini, die zaterdag zijn eerste MotoGP-podium haalde. “Het vechten met hem is altijd productief en interessant. Hij heeft iets meer dan de rest van de rijders, wanneer je met hem vecht voel je dat ook. Ik ben altijd een van de snelste coureurs, ik kan met Vale vechten en verlies soms. We proberen elkaar altijd te kloppen, hij vindt altijd iets om me beter te maken en daar leer je enorm veel van. Zelfs op zijn leeftijd heeft hij nog iets meer dan de rest.”

Morbidelli, het eerste lid van de Academy, legt uit wat het opleidingstraject voor hem uniek maakt: “Het is een hechte vriendengroep, maar we strijden enorm hard. Er is onderling een geweldige band. We houden niets voor onszelf, we delen altijd alles met elkaar. We zijn niet bang om elkaar de tent uit te vechten, we durven elkaar heus wel de waarheid te zeggen. Dit is een geweldige groep en dat zie je terug in hoe we op het circuit met elkaar vechten.”

Onvoorwaardelijke loyaliteit

Een ander geheim is de professionalisering van het team, een proces dat altijd gedomineerd is door één thema: de inner circle van Valentino wordt op de belangrijke posities gezet. Uccio Salucci is de teambaas en heeft de dagelijkse leiding over het VR46-imperium. In het team is Pablo Nieto, zoon van Angel, de teammanager. De twee zijn al sinds jaar en dag bevriend. Matteo Flamigni was jarenlang de data-engineer van Rossi bij Yamaha en Ducati, hij is nu de crew-chief van Bezzecchi. David Muñoz, Rossi’s laatste crew-chief, werkt nu voor Marini. Idalio Gaviria werkt nu voor het team nadat hij de laatste jaren als rijdercoach actief was voor Rossi. Rossi kwam in zijn laatste jaar bij Petronas Yamaha SRT in contact met Pol Bertran, de persverantwoordelijke van het team. Hij is nu de communicatieman van VR46. Zelfs de hospitality wordt gerund door mensen waar Rossi al jaren mee samenwerkt.

Het belangrijkste onderdeel van de Academy en het VR46 Team is wel de onvoorwaardelijke loyaliteit richting Valentino. Er is bewondering voor Il Dottore en het respect leidt tot de bijna oneindige motivatie om te presteren. Zo’n 80 procent van het huidige MotoGP-team is samengesteld met mensen die in Moto3 en Moto2 voor het team gewerkt hebben of met Valentino gedurende zijn tijd in het wereldkampioenschap.

Het weekend in Termas de Río Hondo was een goed voorbeeld van de loyaliteit bij de Academy. Andrea Migno had voor dit seizoen geen zitje, maar werd voor Termas ingevlogen om de geblesseerde Lorenzo Fellon te vervangen. Hij pakte geheel onverwacht een podium en dat werd gevierd: Bagnaia, Marini, Bezzecchi, Morbidelli, Flamigni en Uccio. Allemaal stonden ze onderaan het podium. Rossi vierde het feestje vanuit huis mee.

Maar het beeld van het weekend was toch wel de podiumceremonie met Bezzecchi, die op het podium een shirt van het Argentijnse voetbalteam droeg. Een knikje, een verwijzing naar de oude meester. In 2015 won Rossi de Grand Prix van Argentinië en droeg toen een shirt van zijn idool Diego Armando Maradona. Het lied dat destijds gezongen werd? Mama, ho visto Maradona. Datzelfde lied werd voor Valentino Rossi gezongen toen hij in Valencia zijn laatste race gereden had. De cirkel is rond.

de vr46-overwinning die de erfenis van rossi onsterfelijk maakt